Αμμοληψίες στη λίμνη Αμβρακία

Οι αμμοληψίες γίνονται στη θέση των δημοτικών διαμερισμάτων Κωνωπίνας και Κατούνας του νομού Αιτωλοακαρνανίας.
Οι φωτό που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο πιστοποιούν τις καταγγελίες των τοπικών συλλόγων και των πολιτών για την αλλοίωση στη μορφολογία της βοτσαλωτής παραλίας της λίμνης Αμβρακίας που εντάσσετε στη συνθήκη προστασίας Natura 2000. Υπάρχουν επίσης ίχνη υλοτόμων που κόβουν βελανιδιές και άλλα δέντρα στην περιοχή.

Από : http://patras.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=4964

Ο Αχελώος θα νικήσει την ματαιοδοξία οποιουδήποτε υπουργού ή μεγαλοσυμφέροντος

Αλλη μια προεκλογική φιέστα κακόγουστη και ακριβοπληρωμένη – άραγε από ποιους – ζήσαμε σήμεραΠέμπτη 9 Απριλίου 2009 στην Θεσσαλία. Ο υπουργός και περιβάλλοντος επισκέφτηκε τα έργα του Αχελώου, που ολοκληρώνονται λέει...
Με την ευκαιρία της επίσκεψής του αλλά κυρίως των δηλώσεών του θέλουμε να του θυμίσουμε και να τονίσουμε τα εξής:
o Είναι οξύμωρο για έναν υπουργό “περιβάλλοντος” να επισκέπτεται “περιβαλλοντικά” μεγάλα έργα με την συνοδεία και προστασία αστυνομικών δυνάμεων υπό τον “φόβο” των περιβαλλοντικών οργανώσεων.

o Αυτό που προσπαθεί να ολοκληρώσει και αισθάνεται υπερήφανος για αυτό είναι η περιβαλλοντική καταστροφή και υποβάθμιση ενός Θεϊκού ποταμού, του Αχελώου.

o Καμία σοβαρή μελέτη δεν υποστηρίζει την αναγκαιότητα της εκτροπής. Το αντίθετο. Όσες μελέτες εκπόνησε μέχρι τώρα το υπουργείο του, ακυρώθηκαν από το ΣτΕ αλλά κυρίως απογοήτευσαν το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας.
o Ακόμη και ο “νόμος του” 3481/2006 για τον οποίον δήλωσε επίσης υπερήφανος, εκκρεμεί η απόρριψή του από το ΣτΕ αλλά και από Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
o Όσες φορές και να μετονομάσει το έργο, δεν πρόκειται να πείσει για την αναγκαιότητά του. “Περιβαλλοντικό” το ονόμασε εσχάτως. Καινούργια κουφή λογική: Να καταστρέφεις έναν ποταμό για να σώσεις υποτίθεται έναν άλλον.!!!
o Το νερό είναι πεπερασμένος φυσικός πόρος. Το νερό δεν ανήκει σε κανέναν και κυρίως κανείς δεν μπορεί να το παραδώσει κάποπις σε ιδιωτικά συμφέροντα.
o Ο Αχελώος θα νικήσει την ματαιοδοξία οποιουδήποτε υπουργού ή μεγαλοσυμφέροντος επιδιώκει να γράψει ανεξίτηλα στα τσιμέντα της εκτροπής, το όνομα του.

Κυρίως όμως απευθυνόμενοι στου κατοίκους και ιδιαίτερα στους αγρότες της Θεσσαλίας θέλουμε να επισημάνουμε:

Οι μεγάλης έκτασης παρεμβάσεις στη φύση, όπως το έργο της εκτροπής του Αχελώου, έχει παγκοσμίως αποδειχτεί ότι εκτός από περιβαλλοντικά επιζήμιες είναι πλέον οικονομικά αλλά και κοινωνικά ασύμφορες. Ειδικά δε για την εκτροπή του Αχελώου, δεν μπορεί να μην τονιστεί ότι, σε έναν μεγάλο βαθμό, η υπάρχουσα οικολογική καταστροφή συντελέστηκε στο όνομα του έργου αυτού και στην υπόσχεση της κατασκευής του. Θεωρείται δε βέβαιο ότι ακόμη και σήμερα, τυχόν ολοκλήρωσή του θα συντηρήσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το υπάρχον υδροβόρο μοντέλο αγροτικής ανάπτυξης. Οι κυβερνήσεις που δεκαετίες τώρα εμμένουν στα «φαραωνικά» αυτά έργα έχουν πολύ μεγάλη ευθύνη για την σπατάλη τεράστιων οικονομικών πόρων οι οποίοι εάν προωθούνταν σε έργα μικρότερης κλίμακας συμβατά με το περιβάλλον και τις συνθήκες, θα είχαν αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το πρόβλημα της άρδευσης του θεσσαλικού κάμπου και θα είχαν ταυτόχρονα προστατέψει το περιβάλλον. Εάν δε αναφερθούμε και στο κόστος που θα έχει το νερό της εκτροπής για το αγρότες, τότε αποδεικνύεται περισσότερο το γεγονός, ότι θύματα της εκτροπής, εκτός από το περιβάλλον είναι κυρίως οι ίδιοι οι αγρότες. Για τον λόγο αυτό, σήμερα, είναι επιτακτική ανάγκη η άμεση ακύρωση όλων των σχετικών έργων και η μεταστροφή στα ήπια υδραυλικά έργα που εμείς διαχρονικά προτείνουμε. Απαραίτητο για όλα τα παραπάνω είναι η σύσταση επιτέλους φορέα διαχείρισης νερών ανά υδατικό διαμέρισμα, με ουσιαστικές αρμοδιότητες. Σε αυτή την κατεύθυνση θα εργαστούμε σε όλα τα επίπεδα, κυρίως δε μαζί με το αγροτικό και περιβαλλοντικό κίνημα.

Περιβαλλοντική οργάνωση “Αχελώου Ρους”

Πανελλαδική Κίνηση κατά της εκτροπής Αχελώου

Αναδημοσίευση απο http://aheloos.blogspot.com/

ΔΕΝ ΣΒΗΝΟΥΜΕ ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΤΙΣ 28 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

Τις τελευταίες μέρες τα υποτιθέμενα οικολογικά ΜΜΕ (βλ. Σκαι, καθημερινη, κτλ) διαφημίζουν την ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ. Βρήκανε λοιπόν μια μέρα απο τις 365 του χρόνου, από τις 9 το βραδάκι μέχρι τις 10 και αποφασίσανε ότι αυτή είναι η κατάλληλη για την σωτηρία της. Ας κάνουμε λοιπόν κάτι και εμείς για να την προστατέψουμε, ο κάθε πολίτης είναι υπεύθυνος, όλοι πρέπει να ενδιαφερθούμε και να βάλουμε το λιθαράκι μας στην προστασία του περιβάλλοντος κτλ κτλ κτλ. Ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι πρέπει να σώσουμε την γη. Τη μια στιγμή είμαστε αραχτοί και light με την τεχνολογία μας και την άλλη στιγμή έχουμε ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ το φυσικό μας περιβάλλον και όλοι πρέπει να κάνουμε κάτι γι'αυτό. Και αυτό το κάτι είναι βεβαίως μία ολόκληρη ώρα το χρόνο, με το κεράκι μας, στο καναπεδάκι μας, θα το παίξουμε ρομαντικοί, θα πίουμε τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι και θα νιώσουμε και ωραίοι και κοινωνικά υπεύθυνοι. Μόνο άσχετοι με τα θέματα του περιβάλλοντος θα θεωρούσαν το σκαι ως μέσο-οργανωτικό φορέα για μια ουσιαστική περιβαλλοντική δραση. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αυτή τη στιγμή ο πλανητής βρίσκεται οικολογικά σε μια δύσκολη φάση. Ποιοι είναι αυτοί που την έχουν φέρει εκεί; Και μήπως αυτοι που την έχουν φέρει εκεί έχουν κάποια μέσα για να προστατεύονται; Έχουμε όλοι την ίδια ευθύνη απέναντι στη φύση σε σχέση με την εξουσία που κατέχει ο καθένας;

Μας οδηγούν στο να υποκριθούμε μια συμπεριφορά προκειμένου να είμαστε καλύτεροι με τα δικά τους κριτήρια. Δεν υπάρχει κάποια κριτική ή ελεύθερη σκέψη αλλά μια έτοιμη πατέντα, ένα πρότυπο κοινωνικής συμπεριφοράς. Είναι ένας μαζικός ψυχαναγκασμός, μια στείρα δράση, καθώς δεν ακολουθείται καν ένα συγκεκριμένο σχέδιο που θα βοήθήσει το περιβάλλον. Είναι αόριστες και ανούσιες δράσεις αντί μιας υπεύθυνης συμπεριφοράς ανάλογης της πραγματικότητας. Το ίδιο το σύστημα προσπαθεί να δώσει κάλπικες λύσεις, ενθουσιάζοντας το άβουλο και χωρις κριτική σκέψη καταναλωτικό κοινό. Έτσι ενισχύει την δυναμή του και συνεχίζει ενδυναμωμένο από εμάς τους ίδιους. Και το περιβάλλον θα συνεχίαει να καταστρέφεται, αφού στις 28 μαρτίου του 2009 κανένας νόμος δεν θα έχει ψηφιστεί για την ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος. Στην ουσία είναι μια εξουσιαστική αλληλεπίδραση ανάμεσα στους ρυπαντές και στους καταναλωτές. Το προβλήμα βρίσκεται στη δομή, τις αξίες και τις ίδιες τις λειτουργίες του καπιταλισμού. Όπως λοιπόν προσπαθεί να εξηγήσει αυτό το κείμενο, το σύστημα χρωματίζει τον εαυτό του προσπαθώντας να φανεί λογικό και όμορφο. Βάφεται με το πράσινο χρώμα της “οικολογίας” και γεννιέται ο πράσινος καπιταλισμός. Η ρύπανση όμως χρόνο με τον χρόνο αυξάνεται, οι πολυεθνικές και οι βιομηχανίες δεν θα απαρνηθούν ποτέ το κέρδος εκμεταλευόμενοι την φύση και τον άνθρωπο και αν δεν ανατραπεί αυτό το σκηνικό από τα κάτω προς τα πάνω η μοίρα του πλανήτη και του ανθρώπινου γένους θα είναι πολύ σκοτεινή.
Κάπου έχει χαθεί η δημοκρατία, κάπου ανάμεσα στον καναπέ, στα 700 ευρώ και στο facebook. Κάπου εκεί χάθηκε και η σωτηρία του πλανήτη.
Κάπου εκεί και η διαχείριση του περιβάλλοντος έχασε την ίδια της την έννοια.

ΚΙΝΗΣΗ
“ΔΕΝ ΣΒΗΝΟΥΜΕ ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΤΙΣ 28 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ”

Αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό.

Πατριωτης ολων των καταπιεσμενων πατριδων...

"Η πατριδα αντιπροσωπευει το αδιαφιλονίκητο κι ιερο δικαιωμα καθε ανθρωπου,

ομαδας ανθρωπων, ενωσεων, κοινοτητων, περιοχων, να ζουν, να σκεφτονται, να θελουν

και να δρουν κατα τον τροπο τους

που γεννηθηκε σαν αποτελεσμα της μακροχρονιας ιστορικης εξελιξης.

Υποκλινομαι λοιπον μπροστα στην παραδοση

και την ιστορια των λαων

γιατι ειναι το αιμα και η σαρκα, η σκεψη και η θεληση καθε λαου.

Γι αυτο, ειλικρινα, ειμαι ο πατριωτης ολων των καταπιεσμενων πατριδων.

Ειμαι πατριωτης και διεθνιστης ταυτοχρονα."

Μ. Μπακουνιν , Letters on Patriotism

πηγή: http://afoino.blogspot.com/ (Ανεξάρτητοι ΦΟΙτητές ΝΟμικής Θεσσαλονίκης)

Δύο αντιδιαμετρικα κειμενα για προβληματισμο περι της εξεγερσης.

"Οι Μπάτσοι" -- του Μίκη Θεοδωράκη

Όταν πρόκειται για εθνικούς, κοινωνικούς ή ιδεολογικούς αγώνες, το μίσος είναι αναπόφευκτο, γεννιέται αυθόρμητα. Θα πρέπει όμως τουλάχιστον να κατευθύνεται προς τη σωστή κατεύθυνση.

Σήμερα παρατηρώ ότι το μίσος των μαθητών ακολουθεί ένα μονόδρομο με στόχο τους αστυνομικούς, γεγονός που κατά τη γνώμη μου τους αποπροσανατολίζει στην αναζήτηση των αληθινών συνθηκών που τους οδήγησαν στη σημερινή θέση τους μέσα στο σχολείο και μέσα στην κοινωνία. Ενώ θα πρέπει να βρουν τα αληθινά αίτια και να αποκαλύψουν τους αληθινούς ενόχους και τους πραγματικούς λόγους για όσα γίνονται γύρω τους και γενικώτερα γύρω μας, στη χώρα μας και στην οικουμένη. Έτσι μοιάζει σαν κάποιοι να τους έβαλαν παρωπίδες, ώστε η οργή τους να διοχευτευθεί σε μια ομάδα συνανθρώπων μας, τους αστυνομικούς, που όταν δεν λειτουργούν σωστά, είναι απλά πιόνια του Συστήματος, που ΑΥΤΟ είναι υπόλογο για όλα, δηλαδή για την Παιδεία αλλά και για κάθε τι που αφορά τη λειτουργία της κοινωνίας, του κράτους και των υπηρεσιών του.

Και αναφέρω εδώ το παράδειγμα της γενιάς του 1-1-4 που όσον αφορά την Παιδεία έθεσε ως στόχο το 15% του Κρατικού Προϋπολογισμού. Είδαν δηλαδή οι νέοι της εποχής εκείνης την βασική αιτία για τα χάλια της Παιδείας μας, δηλαδή το οικονομικό.

Από κει και πέρα παρ’ ό,τι τότε η ελληνική αστυνομία είχε μια καθαρά φασιστική νοοτροπία και οι εκδηλώσεις βίας σε σύγκριση με το σήμερα ήταν εκατό φορές πιο πολλές και σοβαρές από πλευράς μαζικότητας και βιαιότητας (τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα από νέους τραυματισμένους από την αστυνομική βία της εποχής), οι πρωτοπόροι νέοι εκείνης της εποχής, βασικά φοιτητές, μπορούσαν να δουν ελεύθερα, σφαιρικά και σε βάθος. Έτσι με το 1-1-4 έθεταν ως πρώτο καθήκον τους την υπεράσπιση του Συντάγματος, δηλαδή της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Χτυπούσαν στην καρδιά της την αντιδραστική εξουσία (θρόνο, αστυνομοκρατία, Αμερικανοκρατία). Πάλευαν για την Κύπρο και αγωνίζονταν μαζικά για την Ειρήνη. Είχαν δηλαδή μπροστά τους ανοιχτούς ορίζοντες για ό,τι πραγματικά συνέβαινε στην χώρα τους αλλά και πέρα από τη χώρα τους. Ήταν άτομα ολοκληρωμένα και ελεύθερα, αν και τότε υπήρχαν όπως και σήμερα πονηρά «κέντρα» που προσπαθούσαν να περιορίσουν την οργή τους και να την διοχετεύσουν μόνο σε ένα λούκι, για τις δικές τους επιδιώξεις. Με μια λέξη να τους αποπροσανατολίσουν, όπως γίνεται τώρα.

Και για να πάω και πιο πέρα, εμείς οι νέοι της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου, όπου οι χωροφύλακες και η αστυνομία ήταν απέναντί μας με όπλα που ξερνούσαν ομαδικό θάνατο, είχαμε την ψυχική και πνευματική δύναμη να βλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτοί που σήμερα αποκαλούνται περιφρονητικά «μπάτσοι» ήταν παιδιά σαν κι εμάς παρασυρμένα από τη θύελλα των γεγονότων να κάνουν πράξεις που δεν ήθελαν. Δεν γενικεύαμε. Αντίθετα μπορούσαμε ακόμα και μέσα στις πιο κρίσιμες για μας συνθήκες να δούμε ότι δεν είναι το ίδιο όλοι και ότι ο πραγματικός ένοχος ήταν η Εξουσία, που είχε κατορθώσει να μας τυλίξει στα δίχτυα της, που έσταζαν αίμα και μίσος αδελφού προς αδελφό. Και πολλοί είχαν τότε ακόμα τη δύναμη να φωνάζουν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα πριν σκοτωθούν «Αδέρφια, πεθαίνουμε και για τη δική σας ευτυχία».

Αναγκάστηκα να γράψω αυτό το σημείωμα με αφορμή κάποια εκπομπή με αγόρια και κορίτσια 15-16 ετών, που μιλούσαν στο ίδιο ακριβώς μοτίβο, λες και κάποια αόρατη δύναμη να είχε κατευθύνει την οργή, το μίσος και την σκέψη τους μόνο προς ένα στόχο. Και μάλιστα σε μια εποχή πολύπλοκη, όπου ο κόσμος έχει μικρύνει και το έξω μπερδεύεται με το μέσα και γίνονται όλα ένα κουβάρι. Πώς θα φτάσουμε έτσι στην ΑΙΤΙΑ του Κακού; Και πώς, αν δεν γνωρίζουμε τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, θα μπορέσουμε να βρούμε τις λύσεις που πρέπει;

Και για να γυρίσω στα τελευταία γεγονότα, ο βίαιος θάνατος ενός παιδιού αποτελεί μια μεγάλη τραγωδία. Πρώτα για τη μάνα του, τον πατέρα του, τα αδέλφια του αλλά και για όλους τους νέους και τις νέες, για όλους εμάς, για όλη την κοινωνία. Ο θύτης είναι ένας αστυνομικός. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι σημερινοί αστυνομικοί είναι θύτες. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναι αληθινό αλλά είναι και άδικο. Και μιλάει κάποιος που γνωρίζει πολύ καλά τι θα πει αστυνομία.

Γι’ αυτό θα πρέπει να αποφεύγουμε τις γενικεύσεις, γιατί έτσι οδηγούμε τους νέους σε λάθος δρόμο. Τους κρύβουμε το δάσος της πραγματικότητας με το δέντρο μιας εικονικής πραγματικότητας.

Θα ήθελα να μπορούσα να απευθυνθώ στους σημερινούς νέους και να τους πω: Κλείστε τα αυτιά σας στις γλοιώδεις κολακείες όσων προσπαθούν ουσιαστικά να εκτονώσουν την οργή και την ενέργειά σας σε ψεύτικους στόχους απομακρύνοντάς σας από τους πραγματικούς. «Αυτούς» εξυπηρετεί να τρώμε τις σάρκες μας στρεφόμενοι ο ένας κατά του άλλου. Ο στόχος όμως δεν είναι βέβαια αυτός που έχει το μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας και βγάζει από αυτό το ψωμί του, τα φάρμακά του, τη μόρφωση του παιδιού του, όπως οι δικοί σας γονείς. Στα Ιουλιανά, μια από τις πιο ταραγμένες εποχές της ιστορίας μας, η νεολαία κατέβαινε κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους και ποτέ δεν είχαμε την παραμικρή καταστροφή, αν και θρηνούσαμε δύο νεκρούς, τον Λαμπράκη και τον Πέτρουλα, που σκοτώθηκαν αγωνιζόμενοι για ένα καλύτερο αύριο. Περιφρουρούσαμε τον αγώνα μας και γ’ αυτό ποτέ δεν έγινε τίποτα, δεν αφήσαμε εμείς να γίνει τίποτα που να τον αμαυρώνει.

Και συγχρόνως η γενιά αυτή δημιουργούσε. Ίσως ποτέ άλλοτε στη νεότερη ιστορία μας δεν είχαμε τόσα έργα σε όλους τους τομείς, ποίηση, λογοτεχνία, μουσική, σε όλες τις τέχνες, που έγιναν όπλο του αγώνα της νεολαίας, από ανθρώπους νέους που αγωνιζόταν και δημιουργούσαν.

ΒΓΑΛΤΕ ΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ.

Μην τους επιτρέπετε να στιγματίζουν τον αγώνα σας. Τι θα πει «κουκούλα»; Ο πραγματικός αγωνιστής και επαναστάτης ούτε ντρέπεται ούτε φοβάται να δείξει το πρόσωπό του. Μην αφήνετε να σπιλώνουν τη μνήμη του Αλέξανδρου συνδέοντας το πρόσωπό του και το όνομά του με εικόνες φρίκης. Είναι σαν να τον σκοτώνουν για άλλη μια φορά.

ΑΝΟΙΞΤΕ ΔΡΟΜΟΥΣ.

Αντισταθείτε στα εύκολα που τόσο ύπουλα βάζουν μπροστά σας προσπαθώντας να σας ξεγελάσουν ότι είναι δήθεν δικές σας επιλογές. Πάρτε τη ζωή στα χέρια σας και προχωρήστε μπροστά.

ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ!

Αθήνα, 17.12.2008

Πηγή: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=19156#19156

Η ΒΑΘΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ

μπορείς να κατανοήσης τα πράγματα, τις πράξεις και τα πρόσωπα, μόνο όταν διαλεχθής μαζί τους.
και διαλέγομαι σημαίνει στέκομαι μπροστά στο άλλο πρόσωπο και αποδεχόμενος ολοκληρωτικά την αλήθεια του μοιράζομαι μαζί του τους κοινούς και τους προσωπικούς μας λόγους: νοήματα και επιθυμίες.
οι αστοί (“δεξιοί” και “αριστεροί” τέτοιοι) αδυνατούν να κατανοήσουν τα παιδιά μας, γιατί απλά είναι ανίκανοι να διαλεχθούν. και είναι ανίκανοι γι' αυτό, γιατί η ουσία του αστισμού είναι η άρνηση αυτής της τίμιας στάσης του ανοίγματος στην αλήθεια του άλλου. αστισμός είναι ο αποθεωμένος και αποσκληρημένος ατομισμός. νόημα και επιθυμία είναι τελείως ιδιωτικά. ό,τι αληθινά συμβαίνει είναι γι' αυτούς μιά εικόνα σε οθόνη (έστω τρισδιάστατη), και το μόνο μέσο πρόσληψης που έχουν είναι η (μονοδιάστατη) ψευδο-συνείδηση του “φορολογούμενου πολίτη” της γραφειοκρατικής κοινωνίας. αυτό είναι ΗΔΗ βία. όταν όμως η εικόνα γίνη πολύ πραγματική, δηλαδή απτά πλησίον, τότε το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να κάνουν την νοηματική τους βία άμεση και απτή.

λένε λοιπόν οι αστοί “διανοούμενοι”, “δεν πρόκειται για εξέγερση γιατί τα παιδιά δεν έχουν πολιτικά αιτήματα, δεν έχουν καν πολιτική συνείδηση” (μ'άλλα λόγια είναι “κωλόπαιδα” με συναισθηματική φόρτιση).
ΨΕΜΑ χυδαίο και άνανδρο!
αν είναι κάτι αληθινά ΠΟΛΙΤΙΚΟ είναι ακριβώς αυτή η εξέγερση των παιδιών. για έναν και μόνο λόγο:
από την αρχή της μέχρι τώρα (και το αύριο της) η εξέγερση των παιδιών είναι στην καρδία της και στην πράξη της ΕΚΡΗΞΗ ΑΛΛΗΛΕΓΥΗΣ. τα παιδιά αρνούνται έμπρακτα (άρα πολιτικά) να παραδώσουν την ύπαρξη τους στην ιδιώτευση. δίνουν την ζωή και την πράξη τους το ένα στο άλλο. αυθόρμητα, φυσικά, αληθινά. τα παιδιά αυτήν την στιγμή πραγματοποιούν ΠΟΛΙΤΙΚΗ. όχι σαν ιδιοτελή αιτηματο-λογία, αλλά πολιτική στην βαθύτερη ουσία της: ζούνε κάθε τους στιγμή το ένα για το άλλο και το ένα με το άλλο.
αυτήν την δυναμική τρέμουν οι γραφειοκράτες. την αποκάλυψη της αληθινής ζωής σε όλη της την πληρότητα.

πηγή: http://vassilip.blogspot.com/