Τις τελευταίες μέρες τα υποτιθέμενα οικολογικά ΜΜΕ (βλ. Σκαι, καθημερινη, κτλ) διαφημίζουν την ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ. Βρήκανε λοιπόν μια μέρα απο τις 365 του χρόνου, από τις 9 το βραδάκι μέχρι τις 10 και αποφασίσανε ότι αυτή είναι η κατάλληλη για την σωτηρία της. Ας κάνουμε λοιπόν κάτι και εμείς για να την προστατέψουμε, ο κάθε πολίτης είναι υπεύθυνος, όλοι πρέπει να ενδιαφερθούμε και να βάλουμε το λιθαράκι μας στην προστασία του περιβάλλοντος κτλ κτλ κτλ. Ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι πρέπει να σώσουμε την γη. Τη μια στιγμή είμαστε αραχτοί και light με την τεχνολογία μας και την άλλη στιγμή έχουμε ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ το φυσικό μας περιβάλλον και όλοι πρέπει να κάνουμε κάτι γι'αυτό. Και αυτό το κάτι είναι βεβαίως μία ολόκληρη ώρα το χρόνο, με το κεράκι μας, στο καναπεδάκι μας, θα το παίξουμε ρομαντικοί, θα πίουμε τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι και θα νιώσουμε και ωραίοι και κοινωνικά υπεύθυνοι. Μόνο άσχετοι με τα θέματα του περιβάλλοντος θα θεωρούσαν το σκαι ως μέσο-οργανωτικό φορέα για μια ουσιαστική περιβαλλοντική δραση. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αυτή τη στιγμή ο πλανητής βρίσκεται οικολογικά σε μια δύσκολη φάση. Ποιοι είναι αυτοί που την έχουν φέρει εκεί; Και μήπως αυτοι που την έχουν φέρει εκεί έχουν κάποια μέσα για να προστατεύονται; Έχουμε όλοι την ίδια ευθύνη απέναντι στη φύση σε σχέση με την εξουσία που κατέχει ο καθένας;
Μας οδηγούν στο να υποκριθούμε μια συμπεριφορά προκειμένου να είμαστε καλύτεροι με τα δικά τους κριτήρια. Δεν υπάρχει κάποια κριτική ή ελεύθερη σκέψη αλλά μια έτοιμη πατέντα, ένα πρότυπο κοινωνικής συμπεριφοράς. Είναι ένας μαζικός ψυχαναγκασμός, μια στείρα δράση, καθώς δεν ακολουθείται καν ένα συγκεκριμένο σχέδιο που θα βοήθήσει το περιβάλλον. Είναι αόριστες και ανούσιες δράσεις αντί μιας υπεύθυνης συμπεριφοράς ανάλογης της πραγματικότητας. Το ίδιο το σύστημα προσπαθεί να δώσει κάλπικες λύσεις, ενθουσιάζοντας το άβουλο και χωρις κριτική σκέψη καταναλωτικό κοινό. Έτσι ενισχύει την δυναμή του και συνεχίζει ενδυναμωμένο από εμάς τους ίδιους. Και το περιβάλλον θα συνεχίαει να καταστρέφεται, αφού στις 28 μαρτίου του 2009 κανένας νόμος δεν θα έχει ψηφιστεί για την ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος. Στην ουσία είναι μια εξουσιαστική αλληλεπίδραση ανάμεσα στους ρυπαντές και στους καταναλωτές. Το προβλήμα βρίσκεται στη δομή, τις αξίες και τις ίδιες τις λειτουργίες του καπιταλισμού. Όπως λοιπόν προσπαθεί να εξηγήσει αυτό το κείμενο, το σύστημα χρωματίζει τον εαυτό του προσπαθώντας να φανεί λογικό και όμορφο. Βάφεται με το πράσινο χρώμα της “οικολογίας” και γεννιέται ο πράσινος καπιταλισμός. Η ρύπανση όμως χρόνο με τον χρόνο αυξάνεται, οι πολυεθνικές και οι βιομηχανίες δεν θα απαρνηθούν ποτέ το κέρδος εκμεταλευόμενοι την φύση και τον άνθρωπο και αν δεν ανατραπεί αυτό το σκηνικό από τα κάτω προς τα πάνω η μοίρα του πλανήτη και του ανθρώπινου γένους θα είναι πολύ σκοτεινή.
Κάπου έχει χαθεί η δημοκρατία, κάπου ανάμεσα στον καναπέ, στα 700 ευρώ και στο facebook. Κάπου εκεί χάθηκε και η σωτηρία του πλανήτη.
Κάπου εκεί και η διαχείριση του περιβάλλοντος έχασε την ίδια της την έννοια.
ΚΙΝΗΣΗ
“ΔΕΝ ΣΒΗΝΟΥΜΕ ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΤΙΣ 28 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ”
